Είναι εξωφρενικό κάποιοι στο εσωτερικό να αναπαράγουν τις τουρκικές επιδιώξεις και παραπλανητικά να παρουσιάζουν εικόνα επίπλαστης ηρεμίας
Η Σύνοδος Κορυφής Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου προ ηµερών σηµατοδότησε την επαναφορά µιας πολιτικής η οποία για όλους τους λάθος λόγους είχε αφεθεί να ατονήσει τα τελευταία περίπου δύο χρόνια.
Η µείωση του ελληνικού αποτυπώµατος στη ζωτική για τον Ελληνισµό περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου επέτρεψε στην Τουρκία να καταλάβει πολύ περισσότερο χώρο από αυτόν που θα µπορούσε, αν η Αθήνα συντηρούσε τους αναγκαίους και εφικτούς ρυθµούς διπλωµατικής και επιχειρησιακής παρουσίας.
Τώρα που η Αγκυρα βρίσκεται σε µια φάση γεωπολιτικού επεκτατικού παροξυσµού και έχοντας θορυβήσει όλες τις χώρες της ευρύτερης περιοχής, από την Ανατολική Μεσόγειο µέχρι και τον Κόλπο, η Ελλάδα, ευτυχώς, έστω όψιµα, επανενεργοποιείται. Η Αίγυπτος δικαιολογηµένα ανησυχεί, καθώς παρακολουθεί την Τουρκία να την περικυκλώνει.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να ανησυχεί περισσότερο και νωρίτερα για λόγους που παρέλκει να τους αναφέρουµε για πολλοστή φορά. Τώρα, η γενική ανησυχία για τον νέο κύκλο έξαρσης της τουρκικής επιθετικότητας λειτουργεί ως καύσιµο για να ξεκινήσει ένας πιο ουσιαστικός συντονισµός όλων των χωρών του ευρύτερου γεωγραφικού µπλοκ, που ούτως ή άλλως αποτελούσαν µέρος του αµερικανικής έµπνευσης γεωπολιτικού δακτυλίου πολλαπλής ανάσχεσης.
Του κινεζικού ∆ρόµου του Μεταξιού, του ιρανικού-σιιτικού τόξου, του σουνιτικού τζιχαντιστικού εξτρεµισµού, αλλά αρρήτως και της Τουρκίας ως στοιχείου όλων αυτών.
Η Τουρκία είναι υποχρεωµένη να συνεχίσει την επεκτατική κινητικότητα διότι δεν µπορεί να απεγκλωβιστεί από αυτό το οποίο έχει ξεκινήσει.
Νοµοτελειακά θα έρθει σε προστριβή ή και σε σύγκρουση µε όλο και περισσότερους παράγοντες εντός και εκτός περιοχής. ∆εν θα σταµατήσει στη Συρία. Ο Λίβανος είναι ο επόµενος στόχος αποσταθεροποίησης, στην Αίγυπτο θα συνεχίσει την προσπάθεια να κλονίσει την κυβέρνηση Σίσι µε τους Αδελφούς Μουσουλµάνους, θα επαναφέρει διαρκώς την επιθετική ρητορική περί «απελευθέρωσης» της Ιερουσαλήµ. Θα βάζει όλο και πιο πολύ όλο και πιο πολλούς απέναντι.
Τα άµεσα και υπόγεια µέτωπα που ανοίγει, στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Αφρική, είναι υποχρεωµένη να τα τροφοδοτεί µε διαρκή δράση και συγκρούσεις για να τα συντηρεί και να τα επεκτείνει. Θα προκαλεί ολοένα ισχυρότερες αντισυσπειρώσεις. Αυτό δεν σηµαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να αφεθεί στην προοπτική ότι τα ενδεχόµενα λάθη της Τουρκίας κάποια στιγµή θα της στοιχίσουν. Ακόµα κι αν έτσι εξελιχθούν τα πράγµατα, η Τουρκία µπορεί να δηµιουργήσει στο ενδιάµεσο σοβαρά προβλήµατα στην Ελλάδα. Η λογική των δήθεν «ήρεµων νερών» πρέπει να εγκαταλειφθεί χθες.
∆ίχως η ελληνική πλευρά να επιδιώκει όξυνση, δεν µπορεί να συνεχίσει να απέχει από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωµάτων και δικαιωµάτων κυριαρχίας στο όνοµα της αποφυγής της έντασης. Είναι εξωφρενικό κάποιοι στο εσωτερικό να αναπαράγουν τις τουρκικές επιδιώξεις και παραπλανητικά να παρουσιάζουν εικόνα επίπλαστης ηρεµίας, προβάλλοντας ως φυσιολογικό να µην ασκεί η Ελλάδα νόµιµα και µάλιστα ζωτικά της δικαιώµατα, µε αντάλλαγµα τη µείωση της τουρκικής παράνοµης δραστηριότητας.
Αυτή η αντίληψη υπονοµεύει και το ειδικό βάρος της χώρας µας έναντι των συµµάχων και εταίρων στην περιοχή, οι οποίοι προσβλέπουν στην ελληνική ενεργοποίηση ως εξισορροπητική της τουρκικής επιθετικότητας. Κατά την άποψή τους, η οποία είναι σωστή, η ενεργή ελληνική διπλωµατική και στρατιωτική παρουσία σε όλη την περιοχή ελληνικού ενδιαφέροντος λειτουργεί πολλαπλασιαστικά στο πλαίσιο του άτυπου, πλην υπαρκτού άξονα που διαµορφώνεται από τον Κόλπο µέχρι το Αιγαίο.
Ενόψει και της έλευσης του Ντόναλντ Τραµπ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τα σηµάδια αδυναµίας και κατευνασµού θα αξιολογούνται ακόµα περισσότερο αρνητικά από ό,τι µέχρι τώρα. Και ο νοών νοείτω…
