Το βασικό λάθος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ήταν η ψευδαίσθηση ότι οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται σημαίνουν αυτόματη και μόνιμη γεωπολιτική αναβάθμιση. Η λανθασμένη αυτή θεώρηση οδήγησε στην έλλειψη διαρκούς στρατηγικής και στην αδυναμία παραγωγής πολιτικής που θα εδραίωνε πραγματικά τα ελληνικά κεκτημένα.
Αντί να υπάρξει διαρκής επιβεβαίωση και ενίσχυση της διεθνούς θέσης της χώρας, υπήρξε εφησυχασμός, με αποτέλεσμα μια εικονική πραγματικότητα και μια στρεβλή αντίληψη των γεγονότων.
Η λανθασμένη εκτίμηση του διεθνούς περιβάλλοντος προκάλεσε διαδοχικές διαψεύσεις προσδοκιών και κρίσεις, καθιστώντας την ελληνική διπλωματία ευάλωτη σε απρόβλεπτες γεωπολιτικές μεταβολές.
Η έλλειψη ρεαλιστικής ανάγνωσης των συσχετισμών ισχύος είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρίσκεται αντιμέτωπη με προκλήσεις χωρίς ουσιαστική προετοιμασία και με περιορισμένα περιθώρια ελιγμών.