Στην συζήτησή μας o σύμβουλος έκδοσης των Παραπολιτικών και της Απογευματινής αναλύει τον σχεδιασμό του Αμερικανού Προέδρου για την Μέση Ανατολή και το πως αυτός σχετίζεται με τον μεγάλο εμπρευματικό και ενεργειακό διάδρομο από την Ινδία μέχρι την Ευρώπη, IMEC
Η ιστορική περιοδεία του Ντόναλντ Τραμπ στη Μέση Ανατολή σηματοδοτεί έναν στρατηγικό διχασμό ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, με επίκεντρο τη Συρία και τον ρόλο του Άσαντ.
Η αμερικανική στροφή προς άρση κυρώσεων και έμμεση αναγνώριση του συριακού καθεστώτος, σε συνδυασμό με μεγάλες οικονομικές συμφωνίες με τη Σαουδική Αραβία, παραπέμπει στη συμφωνία Ρούσβελτ–Ιμπν Σαούντ το 1945 και στην απαρχή της εποχής του «πετροδολαρίου».
Ο Τραμπ επιδιώκει έναν «Big Deal» που να συνδέει την αμερικανική στρατηγική με το «Vision 2030» της Σαουδικής Αραβίας, επιδιώκοντας μια νέα γεωπολιτική αρχιτεκτονική τύπου Γιάλτας, αυτή τη φορά στην Ανατολή.
Η Ουάσινγκτον θέλει ειρήνη μέσω εμπορικών συμφωνιών, όχι μέσω πολέμου. Υποστηρίζει την ειρηνική ενίσχυση των «Συμφωνιών του Αβραάμ» από Ελλάδα έως Ινδία, απορρίπτοντας τη διάλυση της Συρίας ή νέες συγκρούσεις σε Γάζα και Λίβανο.
Αντιθέτως, το Ισραήλ επιδιώκει στρατιωτική εκκαθάριση και νέα σύνορα. Η σύγκρουση προτεραιοτήτων μεταξύ Τελ Αβίβ και Ουάσινγκτον ενδέχεται να καθορίσει τη γεωπολιτική κατεύθυνση ολόκληρης της περιοχής.
Η ιστορική περιοδεία του Ντόναλντ Τραμπ στη Μέση Ανατολή σηματοδοτεί έναν στρατηγικό διχασμό ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, με επίκεντρο τη Συρία και τον ρόλο του Άσαντ.
Η αμερικανική στροφή προς άρση κυρώσεων και έμμεση αναγνώριση του συριακού καθεστώτος, σε συνδυασμό με μεγάλες οικονομικές συμφωνίες με τη Σαουδική Αραβία, παραπέμπει στη συμφωνία Ρούσβελτ–Ιμπν Σαούντ το 1945 και στην απαρχή της εποχής του «πετροδολαρίου».
Ο Τραμπ επιδιώκει έναν «Big Deal» που να συνδέει την αμερικανική στρατηγική με το «Vision 2030» της Σαουδικής Αραβίας, επιδιώκοντας μια νέα γεωπολιτική αρχιτεκτονική τύπου Γιάλτας, αυτή τη φορά στην Ανατολή.
Η Ουάσινγκτον θέλει ειρήνη μέσω εμπορικών συμφωνιών, όχι μέσω πολέμου. Υποστηρίζει την ειρηνική ενίσχυση των «Συμφωνιών του Αβραάμ» από Ελλάδα έως Ινδία, απορρίπτοντας τη διάλυση της Συρίας ή νέες συγκρούσεις σε Γάζα και Λίβανο.
Αντιθέτως, το Ισραήλ επιδιώκει στρατιωτική εκκαθάριση και νέα σύνορα. Η σύγκρουση προτεραιοτήτων μεταξύ Τελ Αβίβ και Ουάσινγκτον ενδέχεται να καθορίσει τη γεωπολιτική κατεύθυνση ολόκληρης της περιοχής.