Η κλεψύδρα αδειάζει. Χωρίς να επιδιώκουµε την κρίση, θα πρέπει να προετοιµαζόµαστε για αυτήν.
Τα όσα δραματικά εκτυλίσσονται στη Συρία έρχονται να υπενθυμίσουν κάτι το οποίο είναι κραυγαλέο εδώ και αρκετό καιρό. Πλέον δεν μιλάμε για επικίνδυνες γειτονιές του πλανήτη, όπου οι συνήθεις ύποπτοι είναι τα Βαλκάνια, η Μέση Ανατολή και ο Καύκασος.
Όλος ο πλανήτης είναι μία επικίνδυνη γειτονιά. Δεν υπάρχουν περιοχές που βρίσκονται στο απυρόβλητο ή που μπορούν να θεωρούνται ήρεμες και εκτός πιθανότητας αποσταθεροποίησης και συγκρούσεων. Ακόμα και η Ελβετία σκέφτεται να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Κανονικά ένας από τους τελευταίους που θα έπρεπε να εκπλήσσονται ή να καταλαμβάνονται εξαπίνης είναι η Ελλάδα. Εμείς ζούμε σε μία επικίνδυνη γειτονιά ούτως ή άλλως, άρα αυτά που συμβαίνουν σε όλο και μεγαλύτερο μέρος του περίγυρου θα έπρεπε να μας βρίσκουν έτοιμους. Αυτό ισχύει εν μέρει.
Η Ελλάδα υποτίθεται ότι βρίσκεται σε μία διαρκή ετοιμότητα λόγω της Τουρκίας. Αν θέλουμε όμως να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ούτε το σύνολο του πολιτικού συστήματος ούτε το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι αυτά που συμβαίνουν μας αφορούν πολύ περισσότερο από ό,τι φανταζόμαστε. Εκτός αν πιστεύουμε ότι αυτή η Τουρκία, η οποία έχει εισβάλει σε ό,τι υπάρχει στον περίγυρό της και αποσταθεροποιεί ολόκληρες περιοχές αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο θα λειτουργήσει ως ένα κανονικό κράτος στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και διάφορα άλλα ρομαντικά. Ό,τι χρόνο είχαμε να κερδίσουμε τον κερδίσαμε. Η κλεψύδρα αδειάζει. Χωρίς να επιδιώκουμε την κρίση, θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για αυτήν.
Μόνο όποιος δεν θέλει δεν βλέπει τα σημάδια. Το ότι δεν επιδιώκουμε την κρίση δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να δίνουμε σημάδια αδυναμίας, διότι αυτό θα τη φέρει ακόμα γρηγορότερα στην πόρτα μας. Σε αυτή την περιοχή η αδυναμία είναι μαγνήτης επιθετικότητας. Η προσεκτική διαχείριση ώστε να μη χρεωθούμε πιθανές άσχημες εξελίξεις είναι αναγκαία.
Η διαλλακτικότητα ωστόσο εάν δεν επικοινωνηθεί όπως πρέπει μπορεί να εκληφθεί ως σήμα υποχωρητικότητας και η όποια αναθεωρητική δύναμη να το δει ως ευκαιρία δημιουργίας τετελεσμένων. Δυστυχώς σε περιοχές σαν τη δική μας όποιος δεν θέλει να ζήσει με το δάχτυλο στη σκανδάλη θα ζήσει με το πιστόλι κάποιου άλλου στον κρόταφο.