Όπως τονίζει, το τελευταίο δίμηνο, το πολιτικό σκηνικό έχει επηρεαστεί έντονα από την εντυπωσιακή άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας, στον απόηχο της τραγωδίας των Τεμπών. Ένα κόμμα που μόλις κατάφερε να περάσει το όριο εισόδου στη Βουλή στις εκλογές του 2023 και 2024, πλέον εμφανίζεται δημοσκοπικά στη δεύτερη θέση, με ποσοστά κοντά στο 15%, ξεπερνώντας το ΠΑΣΟΚ.
Η στήριξη προς την Πλεύση Ελευθερίας προέρχεται από ένα ευρύ φάσμα ψηφοφόρων. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Marc (Μάρτιος 2025), σημαντικό ποσοστό (27,15%) προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η εισροή από την Ελληνική Λύση (13,5%) αλλά και από αδιευκρίνιστες πολιτικές δεξαμενές ή και νέους ψηφοφόρους. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε αυτή τη φάση, φαίνεται να κεφαλαιοποιεί τη δυσαρέσκεια και να κυριαρχεί στο αντισυστημικό τόξο.
Το ζητούμενο όμως είναι αν μπορεί να διατηρήσει αυτά τα ποσοστά έως το 2027, όταν αναμένονται οι επόμενες εκλογές. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η εκλογική δυναμική της είναι συγκυριακή και εξαρτάται από τη διατήρηση του κλίματος πόλωσης «σύστημα vs. αντισύστημα». Ελλείψει κομματικού μηχανισμού και συγκροτημένου προγράμματος, η δυναμική αυτή ενδέχεται να φθαρεί.
Το ερώτημα είναι τι θα απογίνουν αυτοί οι ψηφοφόροι αν η Πλεύση αρχίσει να υποχωρεί. Θα επιστρέψουν στα παλιά κόμματα; Θα στηρίξουν άλλες αντισυστημικές φωνές ή έναν νέο παίκτη; Ή απλώς θα αποσυρθούν; Οι αναλογίες αυτών των μετατοπίσεων θα είναι κρίσιμες για το μέλλον του πολιτικού