Η γενοκτονία των Ποντίων αποτελεί μία από τις σκοτεινότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας. Η απόφαση για την εξόντωση των Ελλήνων και Αρμενίων ελήφθη από τους Νεότουρκους το 1911 και εφαρμόστηκε συστηματικά κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ολοκληρώνοντας το εγκληματικό σχέδιο μεταξύ 1919–1923 με τον Μουσταφά Κεμάλ.
Τον Δεκέμβριο του 1916, οι Εμβέρ και Ταλαάτ συνέταξαν σχέδιο εξόντωσης των Ποντίων, με μαζικές εκτοπίσεις και σφαγές. Η ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έφερε πρόσκαιρη ανάπαυλα, ωστόσο η επανέναρξη της βίας ήρθε με την απόβαση του Κεμάλ στη Σαμψούντα στις 19 Μαΐου 1919. Η ιδέα για ανεξάρτητη Ποντιακή Δημοκρατία δεν ευοδώθηκε, ενώ η διεθνής κοινότητα παρέμεινε αδρανής.
Το ποντιακό αντάρτικο υπήρξε το μόνο στοιχειώδες μέσο αντίστασης. Σύμφωνα με τη «Μαύρη Βίβλο» του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων, 303.238 Πόντιοι εξοντώθηκαν μεταξύ 1914–1922, ενώ μέχρι το 1924 ο αριθμός των θυμάτων έφτασε τις 353.000, ποσοστό που υπερέβη το 50% του ποντιακού πληθυσμού. Η γενοκτονία αυτή παραμένει έως σήμερα ζήτημα ιστορικής μνήμης και διεθνούς αναγνώρισης.