Η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να αποτελέσει μέρος των διεργασιών, χωρίς απαραίτητα να αποτελέσει μέρος της κρίσης, τουλάχιστον με δική της ευθύνη
Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στον Λίβανο ήταν μία σωστή κίνηση, η οποία πρέπει να έχει συνέχεια.
Στην ανασυγκρότηση του Λιβάνου και στην επαναφορά του σε καθεστώς κανονικού κράτους -αν και όταν γίνει, διότι η μεσανατολική κρίση θα έχει πολλά άγρια επεισόδια ακόμα- η Ελλάδα πρέπει να είναι παρούσα.
Εν αντιθέσει με άλλους παράγοντες, όπως η Τουρκία, που πρέπει να δημιουργήσουν κρίση για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους, η Ελλάδα έχει πολιτισμικά και ιστορικά ερείσματα στην περιοχή, τα οποία εκ των πραγμάτων έχουν γεωπολιτικές προεκτάσεις.
Η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να αποτελέσει μέρος των διεργασιών στη Μέση Ανατολή
Το ελληνορθόδοξο στοιχείο, που αν και αραβόφωνο έχει ισχυρή αναφορά στον διαχρονικό ελληνισμό, το Πατριαρχείο της Αντιοχείας, αποτελούν γεωπολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο το οποίο μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί. Αν κοιτάξει κάποιος τον χάρτη, θα διαπιστώσει ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι το έσχατο όριο του κανονικού, Δυτικού κόσμου στην περιοχή. Μετά την ελληνική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, αρχίζει η ζώνη του χάους και του πολέμου.
Η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να αποτελέσει μέρος των διεργασιών, χωρίς απαραίτητα να αποτελέσει μέρος της κρίσης, τουλάχιστον με δική της ευθύνη. Το ελληνορθόδοξο και εν γένει χριστιανικό στοιχείο είναι η γεωπολιτισμική και γεωπολιτική προέκταση της Ελλάδος, που τη νομιμοποιεί να είναι παρούσα.
Κανείς άλλος δεν έχει και τη γεωγραφική και την πολιτισμική εγγύτητα με μια από τις κοινότητες, αλλά με όρους εξομάλυνσης και όχι έντασης. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι παρεμβαίνον με όρους κρίσης ή και τη δημιουργούν στο Μεσανατολικό, και δη τώρα στη Συρία, δεν έχουν ρόλο ή δεν είναι συνομιλητές των «μεγάλων».
Οι τζιχαντιστές της HTS, που ελέγχουν πλέον τη χώρα, είναι χαρακτηρισμένοι ως τρομοκρατική οργάνωση, αλλά αυτό άλλαξε και τώρα είναι συνομιλητές της Δύσης. Το ίδιο ισχύει, στην παρούσα φάση, και για την Τουρκία, η οποία εισέβαλε μέσω πληρεξουσίων, αλλά επειδή έκανε τη δουλειά των Δυτικών ανατρέποντας τον Άσαντ και διώχνοντας το Ιράν και τη Ρωσία, το εξαργυρώνει. Τι θα γίνει μεσομακροπρόθεσμα είναι άλλη συζήτηση.
Αυτά πρέπει να τα έχουμε υπόψη μας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μην είναι «εκεί», δεν μπορεί να είναι αδιάφορη ούτε να εκλαμβάνεται ως τέτοια για πράγματα που γίνονται στη γειτονιά της. Διότι κινδυνεύει από απόπειρες εξαργύρωσης εις βάρος της και ερήμην της.
Συνοψίζοντας, η επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Λίβανο είναι ορθή, αλλά πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία μίας σειράς κινήσεων που θα εντάσσονται σε έναν συνολικό σχεδιασμό. Δεν είναι εύκολο, διότι το παιχνίδι είναι σκληρό. Αλλά είναι αναγκαίο, αλλιώς θα προσεγγίσουν ανεπιθύμητες καταστάσεις στην πόρτα μας.
Εξάλλου τίποτα δεν είναι εύκολο σ’ αυτήν τη περιοχή. Η ίδια η περιοχή είναι από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες στον πλανήτη. Κανείς δεν εκτιμά και δεν λαμβάνει υπ’ όψιν σοβαρά εκείνους που υπολειτουργούν σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητές τους και δεν παίρνουν λελογισμένα ρίσκα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Κανείς δεν θα το κάνει για λογαριασμό μας.
;
