Αν η ΕΕ θέλει να επιταχύνει την ευθανασία της, κανείς δεν µπορεί να την αποτρέψει
Tο τελευταίο διάστημα υπάρχει μία συντονισμένη όπως φαίνεται προσπάθεια από ακαδημαϊκούς, πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους να πειστεί η ελληνική κοινή γνώμη ότι η προσπάθεια της Τουρκίας να εμπλακεί στην ευρωπαϊκή άμυνα -και στην αρχιτεκτονική ασφάλειας και στους εξοπλισμούς- είναι κάτι αφενός αναπόφευκτο, αφετέρου υπό προϋποθέσεις θετικό για την Ελλάδα.
Είναι οι ίδιοι κύκλοι οι οποίοι διαπλέκονται και ανακυκλώνονται σε κάθε ανάλογη συγκυρία, όπου την εκάστοτε αρνητική προοπτική για την Ελλάδα κάνουν προσπάθεια να την εξωραΐσουν, να την εκλογικεύσουν και να την πλασάρουν στους Έλληνες ως κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι.
Τίποτα θετικό δεν μπορεί να υπάρξει για την Ελλάδα από τη συμμετοχή της Τουρκίας στην προσπάθεια ενίσχυσης και ανασυγκρότησης της ευρωπαϊκής άμυνας και σε επίπεδο σχεδιασμού και στο πεδίο των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Το ψευδοεπιχείρημα που επικαλούνται είναι αυτό το οποίο χρησιμοποιούν σε κάθε αντίστοιχη περίσταση. Είχε χρησιμοποιηθεί και για τα F-16. Ότι δήθεν μας συμφέρει να άρουν οι Αμερικανοί τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας και να αποδεσμεύσουν τα F-16 Viper, διότι έτσι υποτίθεται ότι θα ελέγχεται από τις ΗΠΑ η επιθετική χρήση τους κατά της Ελλάδας.
Τώρα το παραπειστικό αυτό επιχείρημα επιστρατεύεται στην αναμενόμενη παραλλαγή. «Μας συμφέρει να μπει η Τουρκία στις ευρωπαϊκές αμυντικές διεργασίες, διότι αυτή θα γίνει υπό όρους τους οποίους θα υπαγορεύσει η Ελλάδα. Σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου κ.λπ.».
Φυσικά τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να γίνει. Εδώ η Αθήνα δεν μπόρεσε να το επιτύχει στην περίπτωση της Αλβανίας και των Σκοπίων και θα λειτουργήσει με την Τουρκία; Όπως συνέβη και με τον κατευναστικό εξωραϊσμό της από την Ελλάδα όλο το προηγούμενο διάστημα, η Άγκυρα θα διευκολυνθεί στις επιδιώξεις της και οι Ευρωπαίοι θα έχουν το πρόσχημα που χρειάζονται για τη συνεργασία που και οι ίδιοι επιθυμούν με την Τουρκία. Η στρατηγική μυωπία της Ευρώπης, η οποία τώρα θέλει να κάνει outsourcing την άμυνά της στον καθ’ έξιν εισβολέα και εκβιαστή, είναι γνωστή.
Το θέμα είναι τι κάνει η Ελλάδα για τα δικά της συμφέροντα, διότι αν η ΕΕ θέλει να επιταχύνει την ευθανασία της, κανείς δεν μπορεί να την αποτρέψει. Εφόσον η Τουρκία καταφέρει να βάλει πόδι στα ευρωπαϊκά αμυντικά πράγματα, θα ενισχύσει τις δικές τις δυνατότητες, θα αυξήσει τις αλληλεξαρτήσεις των Ευρωπαίων μαζί της, θα διευρύνει την εντός ΕΕ μόχλευσή της και θα τη μετατρέψει σε πίεση εναντίον μας.
Αυτά είναι σαφή. Αυτό που παραμένει ασαφές είναι τα κίνητρα όσων υποστηρίζουν ότι μία εξέλιξη έκδηλα υπονομευτική για τα ελληνικά συμφέροντα είναι κάτι καλό που θα πρέπει να το υποστηρίξουμε.
;
