Η ουσία κρίνεται στην εφαρμογή του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού (ΘΧΣ) στην πράξη. Η εκπόνηση επιμέρους χωροταξικών πλαισίων θα δοκιμαστεί στη θάλασσα, με την εγκατάσταση έργων όπως υπεράκτια αιολικά πάρκα ή καλώδια διασύνδεσης, σε περιοχές όπου η Τουρκία εγείρει αξιώσεις.
Το πλαίσιο βασίζεται στον νόμο Μανιάτη και στη μέση γραμμή, αρχή που η Τουρκία απορρίπτει. Παρά την ευρωπαϊκή κατοχύρωση, η αποδοχή και εφαρμογή του επί του πεδίου παραμένει αβέβαιη.
Ο κίνδυνος είναι να παραμείνουν κρίσιμα έργα, όπως το καλώδιο Ελλάδας – Κύπρου, παγωμένα λόγω απειλών, προκαλώντας ευρύτερες καθυστερήσεις και ενεργειακά κενά.
Η πρόκληση είναι η κυβέρνηση να μην περιοριστεί στη θεωρητική χάραξη αλλά να προχωρήσει σε πράξεις, διασφαλίζοντας ότι η χώρα δεν θα υποχωρήσει υπό πίεση, αλλά θα διεκδικήσει ενεργά τα κυριαρχικά της δικαιώματα με αποφασιστικότητα και στρατηγική.