Ελλάδα και Κύπρος είναι τα ακρότατα όρια του ελεύθερου κανονικού κόσµου. Μετά ξεκινά η ζώνη του χάους.
Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι η γενική φορά των πραγμάτων εν μέσω γεωπολιτικής κρίσης, η οποία θα επιδεινώνεται, ανοίγει προοπτικές και ευκαιρίες για την Ελλάδα και την Κύπρο. Με κάθε επόμενο κεφάλαιο αποσταθεροποίησης που ενσκήπτει επιβεβαιώνεται και αναβαθμίζεται η στρατηγική υπεραξία των δύο ελληνικών κρατών.
Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στον χάρτη θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχουν άλλα σταθερά σημεία στην περιοχή. Ελλάδα και Κύπρος είναι τα ακρότατα όρια του ελεύθερου κανονικού κόσμου. Μετά ξεκινά η ζώνη του χάους. Η εισβολή της Τουρκίας μέσω των πληρεξουσίων της ισλαμιστών στη Συρία αποτελεί ακόμα μία υπόμνηση αυτής της παραδοχής.
Αυτή η ρεαλιστική ανάγνωση του χάρτη οδήγησε σταδιακά τις ΗΠΑ στην αναβάθμιση της Ελλάδας, ώστε να μετριάσουν την εξάρτηση από την ολοένα και πιο αναξιόπιστη Τουρκία, και σε δεύτερο χρόνο στην ταχύτατη ενσωμάτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας στον δυτικό σχεδιασμό ασφαλείας. Η άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο, η συζήτηση για την προοπτική ένταξής της στο ΝΑΤΟ, η αυξανόμενη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο νησί παρά τις αντιδράσεις των Τούρκων είναι εξελίξεις που μέχρι πριν από λίγο καιρό φάνταζαν αδιανόητες. Είχε προηγηθεί η θεμελίωση της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ ως κομβικού βραχίονα ενεργειακής, αμυντικής και γεωοικονομικής σύμπηξης.
Η αμυντική συνεργασία με το Ισραήλ αποδεικνύεται καταλυτική. Στην Κύπρο είναι ήδη επιχειρησιακή από την Εθνική Φρουρά η πρώτη πυροβολαρχία του ισραηλινού αντιαεροπορικού συστήματος Barak MX. Και ο εξοπλισμός με ισραηλινά, και όχι μόνο, συστήματα θα έχει συνέχεια. Υπάρχει και κάτι άλλο υπό διαμόρφωση που σφραγίζει την αλλαγή των συσχετισμών στην περιοχή. Οι Βρετανοί φέρεται να συζητούν σοβαρά την αποχώρησή τους από τις βάσεις στην Κύπρο, στο πλαίσιο της γενικότερης απο-αποικιοποίησης που υλοποιούν, και τη μετατροπή τους σε αμερικανονατοϊκές με διαφορετικό βέβαια καθεστώς και όχι το υφιστάμενο αποικιοκρατικό.
Πρόκειται για γεωπολιτική κοσμογονία. Η τουρκική επιθετική παράκρουση σε όλον τον περίγυρό της έχει οδηγήσει ακόμα και διαχρονικούς σταθερούς υποστηρικτές της γείτονος να έχουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Και αυτό αποτυπώνεται μεταξύ άλλων στα μεγάλα περιφερειακά projects, ενεργειακά, εμπορευματικά και άλλα που σχεδιάζονται. Η Τουρκία μένει εκτός, διότι κανείς δεν θέλει μακροπρόθεσμη στρατηγική δέσμευση με ένα κράτος το οποίο είναι βέβαιο ότι θα εκμεταλλευτεί τη συμμετοχή του για να εκβιάζει όλους τους υπόλοιπους. Αυτό είναι μέρος μόνο των τεκτονικών αλλαγών οι οποίες συντελούνται.
Η Ιστορία κλείνει το μάτι σε Ελλάδα και Κύπρο. Εμείς δεν πρέπει να κλείσουμε τα δικά μας σε αυτό που συμβαίνει. Δεν έχουμε κανένα λόγο να «ξεπλένουμε» την Τουρκία, η οποία αντιμετωπίζεται πλέον από όλους ως αποσταθεροποιητικός παράγων και σπόνσορας της τρομοκρατίας. Πρέπει να πεταχτούν τα παλαιά εγχειρίδια με τα οποία επιμένει να πορεύεται μέρος του πολιτικού και διπλωματικού κόσμου. Οι οδηγίες είναι ξεπερασμένες.