Σημειώνει ότι η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας είναι η έλλειψη ενεργειακών πόρων, γεγονός που της στερεί την δυνατότητα πραγματική αυτονομίας ως περιφερειακή δύναμη.
Ο συνομιλητής μας αναλύει τις ρεσυτές διαδρομές μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, Ρωσίας, ΕΕ, από την παγίωση των οποίων θα εξαρτηθεί η τουρκική θέση στον νέο χάρτη.
ΗΠΑ και Ρωσία δεν επιθμούν ενίσχυση σε βαθμό αυτονόμησης της Τουρκίας, ως σουνιτική εκδοχή του Ιράν.
Ερώτημα ωστόσο παραμένει η στάση της ΕΕ η οποία φλερτάρει με την ιδέα της αμυντική σύμπραξης με την Άγκυρα λόγω της προθυμίας διάθεσης στρατιωτικών δυνάμεων ακόμα και ως “αναλώσιμων” ως ένα βαθμό, με αντάλλαγμα την συμμετοχή της στους ενεργειακούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου.