Σε πρώτη φάση η Τουρκία μένει εκτός, αλλά τίθενται μια σειρά από αιρέσεις και προϋποθέσεις για την συμμετοχή τρίτων χωρών στα ευρωπαϊκά αμυντικά πράγματα τις οποίες η Άγκυρα θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί. Εξάλλου τουρκικές εταιρείες εξαγοράζουν ευρωπαϊκές στον χώρο.
Οι Ευρωπαίοι που την θέλουν αιτιολογούν την πρόταση τους με το επιχείρημα ότι «έχει μεγάλο στρατό, τον χρησιμοποιεί και είναι διατεθειμένη να τον χρησιμοποιήσει και σε μάχιμες ευρωπαϊκές αποστολές, έχει εξελιγμένη αμυντική βιομηχανία που μπορεί να συμβάλει στην ευρωπαϊκή».
Η Αθήνα θέλει και ορθώς να αποτρέψει την εμπλοκή της Άγκυρας στις αμυντικές διεργασίες της Ευρώπης.
Αυτό φαίνεται κατ’ αρχήν να επιτυγχάνεται αλλά υπάρχουν αρκετές ασάφειες και γκρίζες ζώνες, οπότε θα χρειάζεται διαρκής διπλωματική παρέμβαση και διαπραγμάτευση από ελληνικής πλευράς για να αποτραπεί η τουρκική διείσδυση στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας και τα κοινά εξοπλιστικά προγράμματα.
Αν η Τουρκία επιτύχει να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή άμυνα, αυτό θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά υπέρ της σε επίπεδο χρηματοδοτικό, τεχνολογικό και διπλωματικής μόχλευσης εντός της Ευρώπης.