Αναφέρθηκε σε περιπτώσεις από διάφορες χώρες, όπου οι κρατικές αρχές επιχειρούν, μέσω νομοθετικών παρεμβάσεων ή δικαστικών διώξεων, να αποκλείσουν πολιτικούς σχηματισμούς που αμφισβητούν ανοιχτά το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα.
Εκτίμησε πως αυτή η στρατηγική αποδεικνύεται αντιπαραγωγική, καθώς ενισχύει το αφήγημα διωγμού και περιθωριοποίησης που επικαλούνται τα εν λόγω κόμματα. Αντί να περιορίσει την επιρροή τους, το «σύστημα» ενδέχεται να τα ενδυναμώσει, προσφέροντάς τους νέα δυναμική στις κάλπες.
Οι πολίτες που νιώθουν αποξενωμένοι από τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις είναι πιθανό να στραφούν προς αυτούς που εμφανίζονται ως διωκόμενοι αντισυστημικοί.