Για τις ΗΠΑ, οι δασμοί είναι εργαλείο πίεσης, όχι αυτοσκοπός. Αν δεν αποδώσουν, η επόμενη κίνηση θα αφορά τη μείωση της ισχύος του δολαρίου, είτε μέσω υποτίμησης είτε μέσω αλλαγών στη χρηματοδότηση του δημοσίου χρέους.
Το “υπερβολικό προνόμιο” του δολαρίου, που διατηρεί τη ζήτησή του ψηλά, έχει καταστεί βάρος, υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα της αμερικανικής παραγωγής. Οι ΗΠΑ ενδέχεται να προωθήσουν κινήσεις όπως νέα Plaza Accords ή αναδιάρθρωση του χρέους, καθιστώντας τα αμερικανικά ομόλογα λιγότερο ελκυστικά.
Όμως, σε αντίθεση με το 1985, ο σημερινός βασικός αντίπαλος δεν είναι μια σύμμαχος Ιαπωνία, αλλά η Κίνα: πυρηνική δύναμη και παγκόσμια βιομηχανική υπερδύναμη. Μια μονομερής προσπάθεια αλλαγής των κανόνων θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμια κρίση, όπως το 1987.
Η ιδανική στρατηγική για τις ΗΠΑ θα ήταν η διαπραγμάτευση μιας νέας παγκόσμιας νομισματικής συμφωνίας, περιορίζοντας τα συστημικά πλεονάσματα και προωθώντας ισορροπία. Η επανεκτίμηση του χρυσού και μια στρατηγική υποτίμησης του δολαρίου συνδυαστικά με δασμούς θα μπορούσαν να αναδιατάξουν το παγκόσμιο εμπόριο.
Το παλιό δόγμα του ανεξέλεγκτου ελευθερισμού έχει φτάσει στα όριά του. Οι ΗΠΑ καλούνται να ξαναορίσουν τον ρόλο τους σε ένα μεταβαλλόμενο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, σχεδιάζοντας νέα αρχιτεκτονική μαζί με τους συμμάχους τους.