Στην συζήτησή μας ο Οικονομολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης Εργαστήριο Ανάλυσης Δεδομένων και Πρόβλεψης περιγράφει τους μεγάκυκλους της οικονομίας και εξηγεί πως αυτοί εξηγούν, μεταξύ άλλων, την πολιτική και τις αποφάσεις του Ντόναλντ Τραμπ.
Η εξέλιξη των κοινωνιών, των οικονομιών και των γεωπολιτικών ισορροπιών δεν είναι τυχαία, αλλά ακολουθεί κυκλικά πρότυπα, γνωστά ως «μεγάκυκλοι» διάρκειας 56 ετών. Αυτοί οι κύκλοι διακρίνονται σε δύο φάσεις: μια πρώτη περίοδο 28 ετών έντονων ανακατατάξεων, όπου χώρες και ηγεσίες που προσαρμόζονται γίνονται πρωταγωνιστές, και μια δεύτερη περίοδο σταθεροποίησης, κατά την οποία οι θεσμοί εδραιώνονται και η κοινωνία βιώνει σχετική ευημερία.
Η ιστορική ανάλυση αποκαλύπτει ότι κάθε μεγάκυκλος τελειώνει με συγκρούσεις και κρίσεις, οδηγώντας σε νέες ισορροπίες. Παραδείγματα αποτελούν οι αλλαγές μετά τους Ναπολεόντειους Πολέμους (1800), τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1912) και τον Ψυχρό Πόλεμο (1968). Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το 2024 σηματοδοτεί το τέλος του κύκλου 1968-2024 και την έναρξη ενός νέου κύκλου (2024-2080), που αναμένεται να φέρει βαθιές πολιτικές και γεωπολιτικές αλλαγές.
Στην πολιτική, παρατηρείται η εξάντληση των παραδοσιακών κομμάτων, που αδυνατούν να διαχειριστούν προκλήσεις όπως η οικονομία και η μετανάστευση. Παράλληλα, εμφανίζονται νέες ηγεσίες και πολιτικά ρεύματα που υπόσχονται ριζικές αλλαγές, όπως το φαινόμενο Τραμπ στις ΗΠΑ. Η οικονομική στρατηγική των ΗΠΑ μετασχηματίζεται μέσω προστατευτισμού και επαναπατρισμού βιομηχανιών.
Οι μεγακύκλοι δείχνουν ότι κάθε κρίση αποτελεί ευκαιρία μετασχηματισμού. Οι προκλήσεις του νέου κύκλου (2024-2052) αφορούν την τεχνολογική πρόοδο, τη γεωπολιτική αναδιάταξη και την ανάγκη για προσαρμογή σε νέα δεδομένα. Το αν οι κοινωνίες θα οδηγηθούν σε συγκρούσεις ή θα αξιοποιήσουν τις αλλαγές προς όφελός τους, εξαρτάται από τις επιλογές των ηγεσιών και τη βούληση για καινοτομία και συνεργασία.
Η εξέλιξη των κοινωνιών, των οικονομιών και των γεωπολιτικών ισορροπιών δεν είναι τυχαία, αλλά ακολουθεί κυκλικά πρότυπα, γνωστά ως «μεγάκυκλοι» διάρκειας 56 ετών. Αυτοί οι κύκλοι διακρίνονται σε δύο φάσεις: μια πρώτη περίοδο 28 ετών έντονων ανακατατάξεων, όπου χώρες και ηγεσίες που προσαρμόζονται γίνονται πρωταγωνιστές, και μια δεύτερη περίοδο σταθεροποίησης, κατά την οποία οι θεσμοί εδραιώνονται και η κοινωνία βιώνει σχετική ευημερία.
Η ιστορική ανάλυση αποκαλύπτει ότι κάθε μεγάκυκλος τελειώνει με συγκρούσεις και κρίσεις, οδηγώντας σε νέες ισορροπίες. Παραδείγματα αποτελούν οι αλλαγές μετά τους Ναπολεόντειους Πολέμους (1800), τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1912) και τον Ψυχρό Πόλεμο (1968). Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το 2024 σηματοδοτεί το τέλος του κύκλου 1968-2024 και την έναρξη ενός νέου κύκλου (2024-2080), που αναμένεται να φέρει βαθιές πολιτικές και γεωπολιτικές αλλαγές.
Στην πολιτική, παρατηρείται η εξάντληση των παραδοσιακών κομμάτων, που αδυνατούν να διαχειριστούν προκλήσεις όπως η οικονομία και η μετανάστευση. Παράλληλα, εμφανίζονται νέες ηγεσίες και πολιτικά ρεύματα που υπόσχονται ριζικές αλλαγές, όπως το φαινόμενο Τραμπ στις ΗΠΑ. Η οικονομική στρατηγική των ΗΠΑ μετασχηματίζεται μέσω προστατευτισμού και επαναπατρισμού βιομηχανιών.
Οι μεγακύκλοι δείχνουν ότι κάθε κρίση αποτελεί ευκαιρία μετασχηματισμού. Οι προκλήσεις του νέου κύκλου (2024-2052) αφορούν την τεχνολογική πρόοδο, τη γεωπολιτική αναδιάταξη και την ανάγκη για προσαρμογή σε νέα δεδομένα. Το αν οι κοινωνίες θα οδηγηθούν σε συγκρούσεις ή θα αξιοποιήσουν τις αλλαγές προς όφελός τους, εξαρτάται από τις επιλογές των ηγεσιών και τη βούληση για καινοτομία και συνεργασία.