Στην συζήτησή μας ο οικονομικός και χρηματιστηριακός αναλυτής περιγράφει τα λάθη της Γερμανίας που οδήγησαν στην οικονομική αυτοϋπονόμευσή της.
Όπως τονίζει, κατά την διάρκεια της τελευταίας πενταετίας η γερμανική οικονομίααιφνιδιάζει σχεδόν τους πάντες με την είσοδό της σε περίοδο αποτελμάτωσηςκαι το ΑΕΠ κατά 5% χαμηλότερα σε σχέση με τους ρυθμούς ανάπτυξής του προ της υγειονομικής κρίσης.
Το πρώτο τραγικό σφάλμα της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας αναδύεται
το 2012, όταν αποδέχεται την αριστερής απόκλισης διάγνωση των αιτίων της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους που επιρρίπτει τις ευθύνες στην ουσιαστικά ανύπαρκτη τότε πολιτική λιτότητας.
Υιοθετεί εκ των πραγμάτων πληθωριστική οικονομική πολιτική και το 2014 συμφωνεί στην εφαρμογή νομισματικών μέτρων και παρεμβατισμών, που πάντα αποδεικνύονται καταστροφικά για την Ευρώπη.
Η γερμανική κυβέρνηση και η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα της
χώρας αποδέχονται παράλληλα, έστω και σχετικά απρόθυμα, την νομισματική πολιτική Πιστωτικής Επέκτασης (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και των μηδενικών ονομαστικών επιτοκίων, επιτρέποντας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εγκαταλείψει την αυστηρή της προσήλωση στην παρακολούθηση του υπερβολικού χρέους και στα μέτρα περιορισμού του.
Το δεύτερο θανάσιμο σφάλμα πηγάζει από τις αποφάσεις στην
ενεργειακή πολιτική, όπου παρά τις συνεχείς δηλώσεις των πολιτικών της χώρας, το παράλογα υψηλό κόστος της ενέργειας δεν αποτελεί αναπόφευκτη συνέπεια των καιρών.
Πηγάζει κατά πρώτον από το πρόγραμμα απενεργοποίησης των 17 πυρηνικών αντιδραστήρων που συμβάλλουν με συνολική προσφορά 20,34 GW στο ενεργειακό μείγμα της χώρας σε συνδυασμό με την απόφαση να διατεθούν €200 δισεκατομμύρια για την επιχορήγηση διαλειπουσών πηγών (αιολικές, ηλιακές).
Το αποτέλεσμα πιστοποιεί την συνεχιζόμενη αδιάλειπτα αξιοποίηση ανθρακίτη και λιγνίτη που εισφέρει το 25% στο ενεργειακό μείγμα, σύμφωνα με τα δεδομένα της AGEB 2024.