Όπως εξηγούσε, πρόκειται για μια συμφωνία στρατηγικής σημασίας που εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιο της Ουάσινγκτον για ενεργειακή και τεχνολογική αυτάρκεια, μέσω της μείωσης της εξάρτησης από κινεζικές πρώτες ύλες.
Υπογράμμιζε δε ότι τέτοιου τύπου συμφωνίες εξυπηρετούν όχι μόνο γεωοικονομικούς στόχους αλλά και το σχέδιο διαχείρισης του αμερικανικού χρέους, καθώς δημιουργούν νέα κανάλια εσόδων και ενισχύουν το διεθνές αποτύπωμα του δολαρίου.
Στη σημερινή συζήτηση προσθέτει τον παράγοντα της αβεβαιότητας για την πραγματική αξία και δυνατότητα βιώσιμης σξιοποίησης των πρώτων υλών στις οποίες αποκτούν πρόσβαση οι ΗΠΑ.