Όπως αναφέρει ο συνομιλητής μας, η στρατηγική του Τραμπ στη Μέση Ανατολή θυμίζει νεο-Σταυροφορικό μοντέλο, βασισμένο στον έλεγχο κομβικών σημείων. Οι τελευταίες εξελίξεις ενισχύουν αυτήν την ανάλυση.
Η Σαουδική Αραβία υπέγραψε συμφωνίες 600 δισ. δολαρίων για εξοπλισμούς και επενδύσεις σε τεχνολογία και υποδομές. Η Γαλλία και τα ΗΑΕ εισήλθαν εμπορικά στα λιμάνια της Συρίας, πιθανώς με ρωσική ανοχή. Σαουδάραβες, Καταριανοί, Ρώσοι και Τούρκοι σχεδιάζουν την ανοικοδόμηση της Συρίας με κίνητρο την πιθανή άρση κυρώσεων.
Το Ιράν διαπραγματεύεται, επιδιώκοντας να διατηρήσει στρατηγική παρουσία στη Συρία. Το Ισραήλ, παρ’ ότι φαινομενικά ενοχλημένο, κινείται παράλληλα με τις ΗΠΑ, με στόχο την εκκαθάριση της Γάζας και ίσως την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους στη Δυτική Όχθη.
Ο Λίβανος, με στήριξη από Σ. Αραβία και Γαλλία, μπορεί να γίνει κρίσιμος κρίκος για τον αποκλεισμό του Ιράν από τη Μεσόγειο. Συνολικά, πρόκειται για σχέδιο στρατιωτικής και εμπορικής αναδιάταξης, που στοχεύει στον περιορισμό του εξτρεμιστικού Ισλάμ και της ιρανικής επιρροής.