Το τέλος των ψευδαισθήσεων περί ∆ιεθνούς ∆ικαίου θα έπρεπε να έχει έρθει πιο νωρίς
Οι εξελίξεις στη Συρία αναδεικνύουν την Τουρκία ως πρωταγωνιστή. Έχοντας οργανώσει και εκτελέσει μέσω πληρεξουσίων αλλά και με απευθείας εμπλοκή της την ανατροπή του Άσαντ και τον εξοστρακισμό του Ιράν και της Ρωσίας από τη χώρα, αφενός το πιστώνεται και το «πουλάει» στη Δύση, αφετέρου καθίσταται προνομιακός συνομιλητής όλων, ενώ ταυτόχρονα εκβιάζει πολλούς.
Ο Ερντογάν μεθόδευσε επί χρόνια τον έλεγχο της Συρίας και την πρόσδεσή της στο τουρκικό άρμα, καθώς είναι κομβική χώρα για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και για τον τουρκικό σχεδιασμό. Μεταξύ άλλων επιδιώκει τη διάλυση της κουρδικής de facto κρατικής οντότητας στη Συρία και τον διεμβολισμό των εναλλακτικών ενεργειακών οδεύσεων στην περιοχή που παρακάμπτουν την Τουρκία ως αναξιόπιστο παίκτη. Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρεί -και μέχρι στιγμής φαίνεται ότι βρίσκεται κοντά στο να το καταφέρειτον έλεγχο των συριακών παραλιών στη Μεσόγειο μέσω του φίλα προσκείμενου καθεστώτος, ώστε και την ενεργειακή διαδρομή να ελέγξει και ΑΟΖ κατά το πρότυπο του τουρκολιβυκού μνημονίου να οριοθετήσει παρακάμπτοντας την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αν παρατηρήσει κάποιος τη μεγάλη εικόνα, θα διαπιστώσει ότι η Τουρκία προσπαθεί να κυκλώσει τη Μεσόγειο προκειμένου να προωθήσει την πολιτική της λεγόμενης «Γαλάζιας Πατρίδας» και να μην αφήσει περιθώρια παράκαμψής της σε οποιοδήποτε project περιλαμβάνει την ανατολική μεσογειακή λεκάνη.
Αντιθέτως, έχοντας ελέγξει τα κρίσιμα σημεία της Ανατολικής Μεσογείου, θέλει να επιβάλει την προσαρμογή όλων των σχεδίων στη δική της πολιτική.
Η πρόσφατη παρέμβασή της και στην κρίση Σομαλίας – Αιθιοπίας ως εξομαλυντή είναι ακόμα ένα μήνυμα κυρίως προς τις ΗΠΑ ότι η Τουρκία είναι παρούσα και μπορεί να οξύνει ή να εκτονώσει εστίες. Ο Ερντογάν παίζει μεγάλη μπάλα και αν τελικά θα του βγει ή όχι μένει να αποδειχθεί, καθώς ακόμα είμαστε στην αρχή του νέου κεφαλαίου.
Δεν έχει διστάσει να ανοίξει ταυτόχρονα μέτωπα και με τις ΗΠΑ, και με το Ισραήλ, αλλά και με τη Ρωσία και το Ιράν. Μπορεί να υποτεθεί ότι η Άγκυρα παίζει πάνω από τα κυβικά της και, παρότι προσώρας κερδίζει, κάποια στιγμή οι πραγματικά μεγάλοι θα την επαναφέρουν στις διαστάσεις της, εφόσον θεωρήσουν ότι θίγει σημαντικά συμφέροντά τους. Αλλά αυτό είναι μία υπόθεση.
Προς το παρόν μιλάνε μαζί της. Μπορεί και να προσαρμοστούν αν η Τουρκία σταθμίσει τις περαιτέρω κινήσεις της ώστε να μην υπερβεί κόκκινες γραμμές. Στο διά ταύτα, σε ό,τι αφορά εμάς, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να εξαργυρώσει το μομέντουμ και εις βάρος μας, εις βάρος Ελλάδας και Κύπρου. Το τέλος των ψευδαισθήσεων περί Διεθνούς Δικαίου θα έπρεπε να έχει έρθει πιο νωρίς. Μια χαρά προσαρμόζονται όλοι, μεγάλοι, μεσαίοι και μικροί, στην παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και στα τετελεσμένα εάν τους συμφέρει ή έστω προσωρινά τούς βολεύει. Η Τουρκία το γνωρίζει αυτό. Το ζητούμενο είναι να το καταλάβουμε και εμείς.