Οι Ισραηλινοί προσέβλεπαν στην έλευση Τραμπ στις ΗΠΑ για να έχουν μία πιο λειτουργική και προνομιακή σχέση συγκριτικά με αυτή που είχαν επί Δημοκρατικών, η χημεία με τους οποίους όταν βρίσκεται ο Νετανιάχου στην ηγεσία του εβραϊκού κράτους δεν είναι ποτέ καλή
Ενόψει της ορκωμοσίας του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ τη Δευτέρα, πολλά πράγματα έχουν αρχίσει να μορφοποιούνται αρκετά νωρίτερα σε σχέση με την έναρξη θητείας κάθε άλλου προέδρου των ΗΠΑ στις αμερικανικές εκλογές των τελευταίων δεκαετιών. Κατά μία έννοια αυτό ίσως είναι καλό, διότι όλοι οι «ενδιαφερόμενοι» γνωρίζουν εγκαίρως τι να περιμένουν. Το modus operandi του Τραμπ είναι ιδιαίτερο.
Έχει μία αντίφαση και αυτό δημιουργεί σύγχυση σε πολλούς, που και αυτό, η δημιουργία σύγχυσης, είναι μέρος της διαπραγματευτικής τακτικής του.
Η αντίφαση του τρόπου λειτουργίας του έγκειται στο ότι είναι απλή στην εφαρμογή της, η απροκάλυπτη ισχύς και η ωμή απειλή επιπτώσεων βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, αλλά το αντιληπτικό υπόβαθρο και η σκέψη που προηγείται δεν είναι. Το διαπίστωσε η Τουρκία στην πρώτη θητεία του, όπου επί «φίλου του Ερντογάν, Τραμπ» τής επιβλήθηκαν μερικές από τις πιο βαριές κυρώσεις που έχει υποστεί. Τώρα ήταν η σειρά του Ισραήλ να το διαπιστώσει.
Οι Ισραηλινοί προσέβλεπαν στην έλευση Τραμπ στις ΗΠΑ για να έχουν μία πιο λειτουργική και προνομιακή σχέση συγκριτικά με αυτή που είχαν επί Δημοκρατικών, η χημεία με τους οποίους όταν βρίσκεται ο Νετανιάχου στην ηγεσία του εβραϊκού κράτους δεν είναι ποτέ καλή. Τελικά επί Δημοκρατικών το Ισραήλ συνέχισε απρόσκοπτα την πολιτική του επί του πεδίου, έχοντας την αμέριστη αμερικανική υποστήριξη παρά τη δυσφορία της Ουάσινγκτον και επί Τραμπ τούς επιβλήθηκε μία εκεχειρία με ετεροβαρείς όρους. Η συμφωνία είναι αναντίστοιχη με τη στρατιωτική επιτυχία που Ισραήλ, καθώς εξωθήθηκε να συμφωνήσει σε πρόνοιες οι οποίες παραπέμπουν περίπου σε ήττα.
Η βιωσιμότητα της συμφωνίας μένει να διαπιστωθεί, αλλά επί του παρόντος έγινε αυτό που ήθελε ο ίδιος.
Επίσης, οι Δανοί πήραν μία καλή ιδέα τού τι σημαίνει να βρίσκεσαι στο στόχαστρο των επιδιώξεων του νέου Αμερικανού προέδρου και μάλιστα πριν καν αναλάβει. Έσπευσαν οι εκόντες άκοντες να προσφέρουν προνομιακή στρατιωτική και εμπορική πρόσβαση των ΗΠΑ στη Γροιλανδία. Επιπλέον, η λίστα εκείνων που προσκλήθηκαν στην ορκωμοσία του και όσων «κόπηκαν» είναι μία ακόμα ηχηρή δήλωση του τρόπου που προσεγγίζει τις διακρατικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι μία πολιτική χωρίς φίλτρα. Κατά μία έννοια πιο εύκολη να αποκωδικοποιηθεί, γιατί ξέρεις τι να περιμένεις ή τουλάχιστον περίπου, ίσως και πιο τίμ ια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και εύκολη.
;
