Στην συζήτησή μας ο Οικονομολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης Εργαστήριο Ανάλυσης Δεδομένων και Πρόβλεψης αναλύει τις κινήσεις του Αμερικανού Προέδρου κυρίως στο γεωοικονομικό πεδίο και την προσπάθειά του να αυξήσει την παραγωγικότητα στι ΗΠΑ και να διατηρήσει το τεχνολογικό πλεονέκτημα στους κρίσμους τομείς της εθνικής ασφαλείας.
Επίσης εξηγεί την πρόθεση του Ντόναλντ Τραμπ αφενός να επιμερίσει σε εταίρους και συμμάχους το κόστος διατήρησης της παγκόσμιας σταθερότητας, αφετέρου αποσπάει κρίσμους κρατικούς και μη κρίκους από την κινεζική επιρροή με κορυφαίο στοίχημα την Ρωσία.
Εστιάζει ιδιαίτερα στην προσπάθειά του να ενισχύσει την εγχώρια παραγωγικότητα, να ανακόψει την εξάρτηση από ασιατικές αλυσίδες εφοδιασμού και να διασφαλίσει το τεχνολογικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ σε κρίσιμους τομείς εθνικής ασφαλείας όπως η τεχνητή νοημοσύνη, οι μικροεπεξεργαστές και η πυρηνική ενέργεια.
Ο Τραμπ, σύμφωνα με τον αναλυτή, υιοθετεί ένα μοντέλο “οικονομικού ρεαλισμού”, μετακυλίοντας μέρος του κόστους της παγκόσμιας σταθερότητας σε συμμάχους, απαιτώντας μεγαλύτερη συνεισφορά από την Ε.Ε., την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.
Παράλληλα, επιδιώκει να αποσπάσει κρίσιμους γεωπολιτικούς και οικονομικούς παίκτες από τη σφαίρα επιρροής της Κίνας, με σημαντικότερο στοίχημα τη Ρωσία.
Η πολιτική του αυτή συνδυάζει εμπορική πίεση, επενδυτικά κίνητρα και τεχνολογική “συναίνεση”, με στόχο μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική βασισμένη στην αμερικανική ισχύ, χωρίς ωστόσο το μονομερές κόστος του παρελθόν
Επίσης εξηγεί την πρόθεση του Ντόναλντ Τραμπ αφενός να επιμερίσει σε εταίρους και συμμάχους το κόστος διατήρησης της παγκόσμιας σταθερότητας, αφετέρου αποσπάει κρίσμους κρατικούς και μη κρίκους από την κινεζική επιρροή με κορυφαίο στοίχημα την Ρωσία.
Εστιάζει ιδιαίτερα στην προσπάθειά του να ενισχύσει την εγχώρια παραγωγικότητα, να ανακόψει την εξάρτηση από ασιατικές αλυσίδες εφοδιασμού και να διασφαλίσει το τεχνολογικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ σε κρίσιμους τομείς εθνικής ασφαλείας όπως η τεχνητή νοημοσύνη, οι μικροεπεξεργαστές και η πυρηνική ενέργεια.
Ο Τραμπ, σύμφωνα με τον αναλυτή, υιοθετεί ένα μοντέλο “οικονομικού ρεαλισμού”, μετακυλίοντας μέρος του κόστους της παγκόσμιας σταθερότητας σε συμμάχους, απαιτώντας μεγαλύτερη συνεισφορά από την Ε.Ε., την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.
Παράλληλα, επιδιώκει να αποσπάσει κρίσιμους γεωπολιτικούς και οικονομικούς παίκτες από τη σφαίρα επιρροής της Κίνας, με σημαντικότερο στοίχημα τη Ρωσία.
Η πολιτική του αυτή συνδυάζει εμπορική πίεση, επενδυτικά κίνητρα και τεχνολογική “συναίνεση”, με στόχο μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική βασισμένη στην αμερικανική ισχύ, χωρίς ωστόσο το μονομερές κόστος του παρελθόν
;
